กลอนเชิญพระเวสสันดร



        พอเมื่อทวยทหารกล้าราชามหาชาติ  อำมาตย์เฒ่าทวยข้าผ่องธนู  มีทั้งหมอโหรเฒ่าอาจารย์ทั้งนักปราชญ์    

       ผู้สามารถพร้อมเต็มพื้นแผ่นดิน     อัศวินนายม้าธนูหาญไห้ห่อ  ออกกันทูลพระบาทเจ้าไหลเข้าก่ายกอง

       นับได้สิบสองอักโขเพณีล้อม  หลามไหลล้นหลั่ง

        เข้าถือขันดอกไม้วอนไหว้พระยอดธรรม  อันว่าคำของข้าภายหลังตั้งแต่เก่า  ขอแก่พระบาทเจ้ากูนาข้า   

       โผดผายประชาชนทั้งค้ายบ่หมายคืนของเก่า  บัดนี้ขอเชิญพระบาทเจ้าเสวยสร้างสืบเมือง  เชิญเมือตุ้มสีพลีโขงเขต 

    ทุกประเทศน้อมของ้อเพิ่งบุญ  ฝูงหมู่ขุนนายไห่หาองค์ตรอมโศก  ขอเชิญลูกพระเจ้าเมือตุ้มไพร่พล  อย่าได้กังวลยุ่งกินกลอยอยู่ในป่า  หาหัวมันและลูกไม้ในถ้ำเถื่อนเขา

      เชิญเจ้าเมือกินเข้าพาคำเกลี้ยงกล่อม  มีทั้งปลาปิ่นปิ้งประสงค์จ้ำแจ่วบอง  มีทั้งของกินพร้อมโภชนังบ่เขินขาด  

     หรือหากว่าพระสิตัดขาดเชื้อเสียถิ่มชาติพระองค์  เชิญพระคืนเมือสร้างหอปรางค์ผาสาด  มุงมาดเหลี่อมคำแก้วก่ายกอง 

     เชิญพระนี้เมือเสวยสร้างหกพันนางน้อยหนุ่ม  มีทั้งนมตุ้มตั้งสาววังมีมาก  เขากะคอยถ่าเจ้าจอมสร้อยสิต่าวคืนดอกนา  

    ขอพระคืนเมือห้องประเชไชย์ตุ้มไพร่  เชิญทั้งลูกสะใภ้นางหล้ามิ่งมะทรี  อย่าได้ยินดีด้วยดอมไพรในป่า  เจ้าสิละแม่ป้าลาแม่เลี้ยงพงษ์เชื้อเผ่าสกุล  เชิญพระไลเสียถิ่มศาลาแก้วกู่เมือ

    อยู่สร้างปราสาทกว้างประดับแก้วมิ่งมณี  เชิญพระนี้คืนเมืองบ้านไลสถานแฮมป่า  เชิญเจ้าละแผ่นผ้าผืนหยาบคาคีง  เมือทรงสร้างวัตถาพรบ้านเก่า    พวกเผ่าเชื้อสิยอให้ยื่นถวาย  

    เชิญเจ้าลาป่าไม้ไลพากสักกุนา  เมือเสวยความสุขอยู่ปรางค์แสนชั้น  บ่สมบ่ควรเจ้าสิมาแสวงดั้นกินมันอยู่ในเถื่อน  ทุกข์ยากเยื้อนพงษ์เชื้อกะบ่มี  บ่สมบ่ควรเจ้าสิมาทรงสร้างบรรพชาทรงเพศ

      เครื่องพระเวสเจ้าให้ไลถิ่มบ่เอา  บ่สมบ่ควรพระสิไลลาเข้ามากินมันเผือก  บ่สมบ่ควรพระสิละแผ่นผ้าผืนตุ้มค่าคำ  มาทรงสร้างหนังเสือหุ้มห่อ  พระบ่สมบ่ควรพระสิละยอดฟ้ามาซ้นผู้อื่นดี 

      ปิตตาไท้สญชัยพระยาพ่อ  คิดโศกเศร้าคนิงเจ้าสู่วัน    บ่สมบ่ควรพระสิไลลาถิ่มพงษ์พันธ์พี่น้องเก่า  บ่สมบ่ควรพระสิละเผ่าเชื้อหนีไปซ้นผู้อื่นดีดอกนา  เชิญพระนี้เมือเป็นแก้วครองนครตุ้มไผ่ 

     ให้คิดเห็นไพร่ฟ้าหลายล้นกว่าสู่แนว  อันว่าเป็นพระยานี้ใจดีให้เว้าง่าย  เชิญเจ้าเมือหย่างย้ายก่ายบ้านผ่านนคร  แสนอาวรณ์แกมความเศร้าความเหงาแกมความโศก  

      วิโยคยั้งแก่ข้าหลายล้นอั่งมะโน  ขอแก่องค์พุทโธเจ้าใจเบาให้เว้าง่าย  บายของขันดอกไม้เชิญเจ้าให้ต่าวเมือ ฯ



#คำกลอนแหล่อีสาน #แหล่อีสาน #เทศน์แหล่อีสาน #หัดเทศน์แหล่