ลำนิทานพื้นบ้านประยุกต์ ตอน ยายย่าจำสวน


    จักกล่าวก้ำยายย่าจำสวน รู้ว่านานพอควรตั้งแต่มาเนายั้ง บ่มีหยังเดือดฮ้อน    ดูแลกลางบาท ชื่อว่า   องค์ทาสใช้องค์เจ้าหน่อเมือง ไผบ่มาก่อเรื่องเกรงราชอาญา เดี๋ยวนี้    มีปัญหา    เกิดในสวนอ้อย ดูว่าเบิดบ่น้อยจักไผกินขีนข่วย ยายบ่ฮู้เหตุด้วยเหลือไว้แต่ฮอย ได้แต่ป้อยเอิ้นด่าเสียงไหล ไผเด        นอมากิน   ห่าตำมันนี่ หือว่าผีสางฮ้ายในสวนแปลงเพศ ยายได้สังเกตแล้วบ่มีฮู้ฮ่อมหยัง มื้อนี้ตั้งสิไปจอบลองดู กูสิเอามันตายเมื่อยามกูพร้อม
****เอาเด้อ ยายคนเฒ่าเดินดูหมอบส่อง มีแต่ฮ้องแล้วฮ้อง        ทั้งป้อยบ่เซา อ้อยพระเจ้าล้มท่าวเป็นทาง บ่อนที่หนาเลยบางต่างหลังเหลือล้น วนเวียนป้อยผีเอ๊ยปอบเอย กูบ่เคยพบพ้อคือนี้ท่อไย กูนี้ได้ใช่อื่นคนอือ คือว่ายายจำสวนแก่งอมหลังค้อม แม่นนั้นเด้อแม่สิ         ผอมคีงแห้งแฮงกูแข็งแกร่ง แม่นสิแช่งกะได้ผีใหญ่ห่าลง องค์ท่านไท้บอกสั่งยังกู ว่าให้     ดูแลสวนเบิ่งแงงแทนไว้ ไผมันกล้าฮาวีบอกห่าง กูได้แต่งบ่วงห้าง   ตันท้างป่องทาง กลบเอ่ยอ้างเสียงหึ่มคมคราง กูสิไปยามมันเบิ่งนาวันนี้ คือผีแท้ว่าคนทรงฮ่วยห่า บอกกูมาเถิดน่าสิเอาค้อนลัดหัว ฮู้ตันขั้วบาเล่ายายฟัง เรื่องแต่ในคราวหลังเปิดเผยเบิดเกลี้ยง ยายจึ่งเด้อยายจึ่งเอาไปเลี้ยงสงสารสมเพศ บ่แม่นเพศแม่นเผ่ามาแท้แต่ไส  ตั้งหากเด้อตั้งหากคนซักไซ้ ร่างก่ำคิมมิม ยิ้มออกมาเห็นฟันว่าขาวเพียงแข่ว กาดำแก้วเนานำเฒ่าย่า ได้เวลาขวบเข้าแถนเต้าถ่ายมา ลูกเจ้าฟ้านามว่าลุนนีสิออก  มาชมสวนแวะยามยายเจ้า ยินเสียงเว้านำกันอี้อ่อม นางบ่ซอมทราบฮู้เสียงนั้นแม่นหยังแล้วจึ่งตั้งถามย่ายายดู ยายว่าหนูลุนนีอย่าสงสัยน่า ไผเดว้ะสิมาซ้อนลี้ซ่อน บ่มีผู้สืบซ้อนยายเว้าต่อแมว  ลูกเจ้าแก้วเลยเกิดกังขา จั่งได้ลายังยายต่าวคืนปรางค์แก้ว สมควรแล้วฟังไปบั้นใหม่ เพิ่นว่าบุญคาดได้มีเว้นห่างกัน โจ๋ะพักบั้นยายย่าจำสวน ขอให้   มวลชาวเฮาจงฟังเอาตามเรื่อง