หมอลำ ทำลองลำนิทานพื้นบ้านประยุกต์ ตอน นายฉันนะคืนนคร


         ตอนนี้ย้อนกล่าวบั้นฉันนะคืนกลับ รับบัญชาจอมธรรมฮ่ำคะนิงคีค้อย ว่าแล้วออยเอาม้าพาชีออกย่าง ม้าเลยอกแตกม้าง  ตายถิ่มเคิ่งมรรคา ฮอบเป็นห่วงเจ้าฟ้าศรีคาดทรงศีล ยินแต่เสียงฉันนะ   

          นี้ฮ่ำไฮนำม้า หยาดน้ำตานองแก้ม        บายอานทักทั่น ทรวงกระสันฮ่วงเฮ้าถึงเจ้าพ่อเมือง คืนไปเล่าเหตุเตื้องบอกข่าวชาวกบิล ยินแต่เสียงสังกาสกุณาในดอนอ่านคอนเทิงไม้

       เอาเด้อหยั่งหยั่งย้อยน้ำเนตรนองไหล ใจคะนิงจอมธรรมผู้พร่ำเพียรศีลแก้ว จำเป็นแล้ว     ขันโอโอ้อ่าว ยากเข้าพระบาทเจ้าใจตั้งต่อธรรม นำถิ่นน้องอุบลห่วงสงสาร ทางสิไป นีรพานย่านยาวคราวกว้าง ลวงไกลเยิ้นวังเวินน้ำแก่ง แสดงทางเส้นม้มตมเปื้อนหล่มเลน ผู้สีกเว้นยากยิ่งหนักหนา ชื่อว่าเทียวโลกาดั่งไฟเผาบั้ง สังลังไม้เลียนกันซ้องซ่อ พอแต่ฮอดถิ่นใกล้เมืองกว้างข่วงวัง ฉันน์จึ่งตั้งฟ้าวฟั่งเร็วเปือง จั่งว่าคราวเดียวเถิงก่องทวารทางเท้า
เอาเด้อ      เอาตนเข้าในเวียงคุ้มข่วง ปวงประชาไพร่ฟ้าถามท้วงข่าวไข พระบาทไท้ไปอยู่ทางใด ขอให้ไขคำควรกล่าวมาเดี๋ยวนี้ ฉันน์เลยชี้ว่าจอมธรรมทรงเพศ องค์พระปิตุเรศฮู้     ทรงเศร้าเหงางม ขึ้นกราบก้มบอกเรื่องพิมพา พรรณนาความจริงกราบทูลตามเรื่อง จอมเมืองเจ้าทรงธรรมพรากห่าง เพิ่นได้บวชสืบสร้างแคมน้ำฝั่งอโน โสว่าแก้วทรงห่วงจอมขวัญ นางบ่ควรติดตามท่อไยยองก้าง นางควรน้อมโมทนายู้ส่ง อย่าได้ทำทรงโศกเศร้า พิมพาเจ้าฮ่ำฮอนโลกลุ่มฮ้อนคือดั่งไฟเผา ขอให้ฝูงมวลเฮาตื่นตัวกลัวย้าน มารลุม ฮ้อนสังฮอมคิดถี่ เว้าให้ฟังท่อนี้มีข้อตื่มแถม แซมบ่อนบั้นบ่อนกลั้นโศกโศกา ฟังเบิ่งตอนพิมพาหยาดน้ำตานองไหลห่วงนำผัวแก้ว