โลกของคน กลอนแหล่อีสาน


โลกของเฮามีหนาวฮ้อนดินดอนมีแห้งสุ่ม  หนาวยังหาผ้าตุ้มฮ้อนยังหาอาบน้ำสรงล้างเหื่อไคร  

ไฟตัณหาลามไหม้สิเอาหยังมามอด  หยอดน้ำลงกะแห้งฮ้าย  ฟายน้ำดับกะแห่งฮ้อน  

สิเอาน้ำบ่อนจั่งได๋   บ่อนสิมามอดได้กะมีแต่ศีลธรรม  ดำสิกลายเป็นขาวบ่อนยาวสิเป็นสั้น 

 ตัณหาคนเฮานั้นฟืนไฟกะบ่ท่อ  ก่อให้เกิดเป็นไฟมีโลภะโลภไว้ตัณหาไหม้จี่เผา

  จึงได้ฮ้อนอูดเอ้าเผาจี่ใจคน  เกิดสับสนจนวนวายอยากลื่นกลายชาวบ้าน 

 ทางในผลาญเผาไหม้ใจคนให้ฮ้อนเฮ่ง  เก่งกว่าไฟไหม้ฟ้ากล้ากว่าหินก้อนล้าน

 มันผลาญไหม้ระหว่างใจ  เอาศีลธรรมห้ามเอาไว้ยังสิซ่อยบรรเทา 

 อย่าได้เมาตัณหาอย่าได้พาความหลง พุทธองค์ทรงห้าม 

 ลามคือไฟใจมันฮ้อนนอนคืนกองอยู่ล่องหล่อง

  กิเลสพาให้หมองกองทุกข์พาให้เศร้า มันเลยเอ้าเข้าใส่กัน






#กลอนแหล่ #เทศน์แหล่อีสาน #หัดลำหัดแหล่#บทกลอนแหล่# แหล่อีสาน #บทกลอน#พระเทศน์แหล่#เเทศน์แหล่อีสาน เรื่อง ลีลาวดี นักเทศน์ดังม่วนๆ#เนื้อกลอนแหล่#เทศน์ แหล่ มือถือสาก ปากถือศีล#เทศน์แหล่ ปรยุกต์#เทศน์ แหล่#ฟังพระเทศน์สียง 
#เทศน์แหล่ลาว #ฟังแหล่ #เทศน์แหล่ ม่วนๆ