กลอนแหล่อีสาน แหล่อวยพร กลอนที่สาม
บัดนี้... อีพ่อเอ้ย...
คนสมัยตั้งแต่กี่ โอย หนทางหย่างทางเดิน
เงินบ่มีพัฒนา ทางฮกปานทางหนูน้อย
หยางบักต๋อยบ่เคยพ่ ยานยนต์บ่เคยแลน
ถนนบ่เคยแปนฮาบเกี่ยง บ่เคยพ่พอตา
คนสมัยตั้งแต่กี่ นุ่งผ้าเหน็บกะเตียวโจงกะเบ็น
เหย็บมะลุ่ยฮุ่ยฮาย กระดูกฮาวแขนโป้
แต่กี่หนา แต่บ่ทันมีซ่ง กลางเกงขาลั่ง
อย่างที่รวยอีหลี
ผัดแม้นผ้าสะโล่ง หรือผ้ากะเตี่ยวหาง
เฮียนจังซี้มีแต่ไพหญ้าฮ้าง บ่มีดอกสังกะสี
อย่างที่รวยอีหลี ผัดแม้นเฮียนมุ้งแป้น
แดนกันดารสมัยนั้น วัวควายกันคือเกวียนลาก
นอกจากนั่นคี่ม้า บ่เคยพ่ดอกรถยนต์
คนสมัยตั้งแต่กี่ บ่มีดอกฆ่าป้น
หรือรักขโมยกิน
เพราะว่าดอนกะยังหนา ไฮนากะยังกว้าง
หลวงบ่เคยหวงห้าม หนองสระหรือบึงบวก
ฮวก เขียด กบ หรือแอ่งน้ำ ปลาค่อนได้แก่เกวียน
โอย ซอมเมิ่งเด้อ
ตั่งแต่กี่บ่เคยนุ่งซิ้นเฮี่ยน คือดังสมัยเฮา
นุ่งซิ้นขาวหัวแดง เปียงแค หมากเกลือหย้อม
คันน้ำหอมแม้นใบอ้ม สรงผมแม้นใบท้ม
แนวหย้อมผม
ผัดแม้นน้ำหมวกขุ่น แนวหย้อมแม้นบ่มี
หวีตั่งแต่กี่ เอาหมามแท่ง สีหงามๆ
ลางคนเอาเขาควาย มีดแหลมใว้เป็นแข่ว
เพิ่นกะหวีพอแล้ว ยามคันได้ขูด
บ่ได้พกอยู่เรือย คือดามดั้งเฮา
คนสมัยตั้งแต่กี่ ผู้เฒ่าบ่มีดอกผมดำ
นมจังซี่กะบ่มีแนวยัด กะย่อนยานตามบ้าง
ร้านเสริมสวยบ่เคยเข้า
โอย สรงผมบ่เคยแต่ง เสื่อกะเสื่อบักกะแล่ง
เฮ็ดมะรูดปูดโป้ พอได้ปันหมู่เลย....นอ
#กลอนแหล่อีสาน #ทบกลอนเทศน์แหล่ #คำกล่าวแหล่อีสาน #แหล่ให้พร
0 ความคิดเห็น