บทคำกลอนแหล่อีสาน เทศน์แหล่มัทรี   


           บัดนี้.......................ในตอนนี้ ศรีเฉลียวแก้วมัทรีนางไหว้คุณปู่   นบนอบนิ้วประนมไหว้ปู่พระองค์ พ่อแม่เอย .......มาถึงตอนจำใจเต้นจากดอกปู่เอย.... 

           กรรมมาพรากแล่นต้องจำให้พรากนคร   อ้าวจังว่าสายสมรหล่า   มัทรีนางสิลาจากจากปู่ไปมื้อนี้ บ่มีได้ว่าสิเห็น พ่อปู่เอย....

         นับแต่วันสิห่างเว้น ไกลจากนครหนี   พร้อมสามีและกัญหาสิสั่งลาดอกไปแล้ว  พ่อปู่เอย......

         มันกะจำเป็นแล้ว บุญบ่มีสิได้ฮ่วมบ่คาดสิได้ร่วมกินข้าวว่าฮ่วมพา  ขอฝากไอยกาแก้ว พระยาหลวงตนปู่ อยู่นครสืบสร้างเมืองบ้านให้อยู่ทน มีชื่อเสียงดังโป้งๆในโขงเขตสีพี   ไอยกีกะคือเดียว ดังพรพระนางเว้า 

           พ่อแม่เอย มัทรีนางกะได้เอาตนเข้าภูเขาแล้วกะยาง ลาแล้วเด้อพั้วดอกข้างที่บานบ้างบ่านประตู อันว่าขุนวังขุนนางดอกน้อยใหญ่   ลาสไบแผ่นผ้าที่เคยได้ว่าอยู่สวมลาเด้อฝูงหมู่แก้วแววมณีสีสะอาด 

          ลาปราสาทชั้นเก้ามัทรีเฝ้าอยู่สบาย ลาทั้งสายกะดิ่งห้อย    กะดิ่งทองยามเมื่อลมพัดต้อง กะดิ่งทองดังมาต้อง ลาที่ต่อง......

ลากะดิ่งหน่วยก้อมที่แขนห้อยอย่าหล่นหาย มัทรีก้มกราบไหว้ พระเจ้าปู่สามที 

         พร้อมบุตรีบุตราตนสิสั่งลาดอกไปแล้ว สองกัณหาชาลีแก้ว กะทั้งตามดอกพร้อมพร่ำ ขอขมาพระจอมธรรม พี่พระเวสกะพร้อมแล้ว มัทรีแก้วสิห่างไกลแล้วละหนาว่าปู่เอย.............................................นอ

  



       มัทรีคำกลอน 

           บัดนี้ อาทิตย์ทอแสงจ้า มัทรีนางค้างอยู่ป่า    พระเวสทานบุตราพระนางคาเที่ยวแจ้งแสวงไม้หมากผล เที่ยวเวียนวนซอกค้นขุดก่นมันแชง    อิดโรยแฮงไคลตกเปียกคิงคันเนื้อ 

 เจียบินบนสนแส่วมะยมแยวกะขุฮ่วง   สุริเยศแสงดวงคือปรากฏว่าฮ้อนนภาฟ้าบ่บัง  พระนางหยุดพักยั้งเซานั่งกกกะโดน   ชะนีโหนยอยไฮเกี่ยพายบุตรน้อยลมวอน ๆ   

เป็นคราวครั้งมัทรีนางฟังอยู่ มื้อนี้แย่นอกูหาอีหยังกะบ่พ้อพอได้ใส่กะเช้า   เสียงนกแก้วปากเว้าเอิ้นหลายเหล่าจาขาน หมานบ่เด้อหัวมันหมู่ผลผลาไม้    พระนางไขคำต้านแสนกันดารอึดอยาก หมากเคยเหลืออยู่ต้นผลน้อยกะหล่นหาย ลางบ่มีอุบาทว์ฮ้ายแต่นางจากอาศรม

 นางระงมซาวหาดอมสกุณาแก้ว หน่อยหนึ่งกาบินแส่วเสียงแซว ๆ ขานตอบ บ้างผ่องบอกว่าเร็ว ๆ ยังบ่พ้อหมากไม้สิเร็วได้บ่อนจั่งใด๋ โกนโดกจับอยู่ง่าไม้ ฮ้องฮ่ำอยู่กลางไพร 

นกไซ้หอนตกลงดินสิเกิดลางจั่งใด๋แท้ เชิญโยมแปลไขชี้ มัทรีนางบ้างแน่แดแกลางวันกำลังแก่ หาอีหยังกะบ่พ้อสิคืนบ้อหมู่กะโยม หน่อยหนึ่งนางเกือบล้มลมป่นหัวปลิว

 ทิววนาเอนเอียงไง่ดินควันกลุ้ม เสียงจอแจกันหุ้มเทิงกกไฮนกเอี้ยงโหม่ง ถูกงูเขียวเปิดโปงลักกินตัวลูก น้อยโหนห้อยเกี้ยวพัน ฮ่าลูกกูเป็นจั่งชั้นมีคนพรากไกลอก 

กะสิเป็นคือนกนี้ละน้อมัทรีเอ้า อดสาสันจรเข้าพระนาสัณฑืดั้นล่วง ห่วงลูกน้อยกะแสนห่วง ครั้นบ้ได้หมากไม้ไปต้อนย้านแอ่ววอน เลาะสายธารฌป่งน้ำร้อนดอนขั้นแบ่งปัน 

ข้างหน้านั้นมีสัตว์ป่านาชนิดควายกะขวิดชนหมูงัวกะทิงฮ้อง สัตว์เนียงนองแถวนั้นสารพันขีนไขว่ เห็นงัวขึ้นเชองควาย โบราณว่าเหตุร้ายลางฮ้ายสิเกิดมี 

 ทุก ๆ วันคือบ่เป็นจั่งชี้มัทรีถี่ใจคิด ยกขอปิดสอยผลหล่นลงตามเหง้า ข้ามลำธารเหวห้วยขุนเขาตั้งหลายหลั่น ตาสะเมนปากสั่น ฮาบ่ได้หมากไม้กูนี้เฮ็ดจั่งใด๋ 

บ่พอคราวเข้าป่าไม้ดงใหญ่พนาดกกกบ่มีกะเลยมีแปลกอีหลีเหลือล้น นางเจ็บผลผลาได้เต็มกะเช้าพ่องกล้วยไข่มีหมากไฟละมุดพร้อมสังฮอมได้กะต่าเต็ม

 สมพอดีเลาะเลียบเล็มทั้งย้านค่ำ เลยเซาสอยฮาบุตราคองคอยปวดนมตึงเต้า ลงจากภูเขาเตี้ยนางเดินเฟียมาทางแคบ เสือแลบลิ้นแยกแข้วเห็นแล้วสั่นสาย 

ครั้นสิคืนสู่ค่ายตะวันบ่ายพอแฮง สามสัตว์แปลงมลัดหลีกหนีบ่มีม้ม นั่งประนมมืออ้อนวอนจาเอิ้นเล่า ขอให้สามแจ่มเจ้าสงสารบ้างอย่าลัดทาง

 ข้างหน้าแม่นหมู่ช้างมัวมืดดงดิบหนทางยังไกลลิบ ปากแข็งคิงกะด้าง เสือโคร่งครางเสือเหลืองฮ้อง ราชสีห์เต๋อะปาก กะต่าผลไม้เกิดล้มประนมไหว้อ่อนใจ 

อันที่จริงแม่นเทพไท้ลงมาลับนอนขนาน ย้านมัทรีคืนบ้านกลับมาทันสิเกิดเหตุ พระเวสทานลูกน้อยพระนางค้างอยู่ไพร คอยให้สามสัตว์เว้นหนีไกลจากช่อง 

คอยท่อใด๋ผัดแห่งฮ้อง มัทรีน้องได้ฮ่ำไฮ...นอ


#หัดแหล่อีสาน #เทศน์แหล่ทำนองอีสาน #บทคำกลอนแหล่อีสาน #แหล่นางมัทรี