เทศน์แหล่อีสาน เรื่องลูกสะใภ้ฆ่าแม่ย่า

 คำกลอน
บัดนี้ นี้ติหน่อโอ้โอ่   ผู้ใด่ว่าลูกใภ้ใจต่ำอำมหิต เด้อหน่อ
สุภาสิตโครงคำกลอนได่กล่าวสอนควรจำบ้าง
โปรดอย่าเชื่อใจทางอย่าวางใจชนชั้น นั้นผลัดเปลี่ยนได้โดยง่าย
คือจั๋งฉันผู้เป็นย่า มาแพ้เหลี่ยมลูกสะใภ้ใกล้ พุ่งใสใกล้ป่วยพัง
ปานอุทร ซิแตกหมาง แน่นอั๋งทั้งอาเจียน พร้อมทั้งวินเวียนหัว   เสียดอุราลงหาท้อง
นอนบิดคี้งอยู้ในห้อง กลิ้งเกือบตายเอ๋ย…ตั้งหลายเหลา  
โอ้ย แกงปลายั่งจั่งมึนเหมาหนักกว่าเหล้าน้ำปั๋น ได๋นอนกั้นย้านบ่ไว้
พลิกข้างขวาแล้วกะพลิกข้างซ้าย  คร่ำมหงายแพร่แย่จริงหน่อ นอนบ่บรรเทา ย้านแม่นตายเมื้อน
ปวดแท้หน่อแซบพุ่งใสฮ้อนคือไฟไม้กรนเดือ โอ้ยไพ่สิมาซ่อยเหลือหายุกยามาซ่อยแก้บรรเทาแย่แม่ปวดหลาย
ย้านแต่ทนบ่ได๋ซิตายก่อนลูกชายกลับเด้อหน้อ  นับว่าถึงคราวซวย ย้อนเซื่อกลคนร้าย
ฮ้อนคิ้งกายปวดในท้อง ฮ้องควรครางคันคราหลัง
เวทนาทุกขังอนันตังมาล้นได๋ทนกั้นอยู่ผู้เดียว
แพงศรีเอ๋ยเจ้าซ่าง คิดโลบเหลี่ยวคือเกียวคีคมยาลูกคำเอ๋ย   ทำปาบหนักบ่เกรงกลัว 
มอบ อบายไฟฮ้อน ผิดคำสอนพระองค์เจ้า  สัพพรรญูเพิ้นชี้ปอ่ง ซ่างมาทำผิดคลองป้องร้ายย่าฆ่าด้วยเหล่ เสียใจเด้อ หม่อบ่ดัง  ลูกชายแม่ไปอยู่ยั่ง ถางป่าอยู่หัวนา  จนเวลาสายสัญมืดมัวทันมาบ้าน    ทรมารปานไฟกลุ้ม ซุ่มในทรวงบ่หายซวง  แสนอาลัยเป็นหว่ง ย้านลูกชายแม้เดือฮ้อนอาวรเท้าได้กล่าวหา    แน่นจุกหลายจนอ่อนล่าน้ำหลั่งออกเป็นสาย  น่าหลุ่โตนหลายเด้อหน่อนอนสิ้นใจแม่จวนม่วย   ถึงคราวซวยหน่อบุญเค้าคือไฟเตาใกล้สิ้นถ่าย ลูกคงมาบ่ทันการณ์พอมารดาได้สั่งย่ำลาเท้าก่อนซิตาย หันใจแทบพอได๋หน้าท้องเค็งปาหนังกลองเด้อหน่อ
น้ำตาไหลหน้องๆ ส่องบ่เห็นประเด็นแก้ บ่เห็นแผลโพรงซ้ำ  ทนระกำท้องแน่นอั๋ง 
โอ้ย ฮ้องกะฮ้องบ่ดัง แน่นจนครางกะบ่ได๋ อีนางใภ้กะบ่สน 

จุกหลายเด้อ..........      จุดหลายเด้อเวทนาลื่นล้นจนเสียดทั่งในหัวใจเด้อหน่อ
ตายจริงๆล่ะหน่อเฮ้า แพรวเบาหายใจตื้น   หมดแฮ้งบืนกำลังเสียม ถอยลงเอ๋ย บ่รอดแน่
บ่พ้นตายแท้ๆแย่ลงเลยเพราะเปลือยใน   บุญที่เคยก่อไว้ทอดผ้าป่ากฐินทาน โบสถ์วิหารโรงเรียนได้ร่วมทุนตั้งหลายครั้ง  แล้วนึกถึงคุณพุทธังและธรรมัง สังคัง พร้อม  สามประการเป็นที่พึ่งขอให้สุขเริงๆ  เถิงวิมารชั้นฟ้า พระล้าน้อมทีช่วยหนุน  
สงบใจบ่ให้วุ่น นึกถึงคุณแห่งศีลทาน ดวงวิญาณกะลอยป๋าห่างจากกายเรือนร่าง 
บ่จองเวรอีนางใภ้  ไปคนทางย้างคนที  วิญาณแม่คำมี ห่วงลูกชายผู้อยู่ใต้ไปเมืองฟ้า
เอิ้นสั่งลาแล้วล่ะน่า   ศรัทธาโยม……