คาถาขุนแผนโบราณขนานแท้

เป็นคาถาขุนแผนของปู่หมอนาค  ซึ่งท่านไปเรียนกับ ครูอินทร์ ประสิทธิพร และ ครูเฒ่า( ปู่นาค วิชิตชาญ)คนล่ะนาคกันนะครับ ผมได้มาตอนเมื่อ 12 ปีที่แล้ว ตอนไปเรียนวิชา กับปู่ท่าน คาถานีปู่บอกว่า เป็นตอนที่ขุนแผน(ตอนนั้นเป็นเณรแก้ว) ร่ายมนต์รำพึงเทพถึงนางพิม(วันทอง) 


ว่าดังนี้

         เอหิมะมะ นะมะพะทะ นะโมพุทธายะ นะรำพึง โมคิดถึง พุทธนอนมิเต็มตา ธาให้ทุรนทุราย มึงอยู่มิได้ ยะจงย่ำไห้มาหากู เอหิ จิตตัง จิตพันธัง ปิยังมะมะ นะมะพะทะ นะโมพุทธายะ มานิมามา โอมสิทธิดำเนินศรี ศรีกูงามคือฟ้า หน้ากูงามคือพระแมน แขนกูงามคือพระศรีฉัททันต์ ฟันกูงามคือพระนารายณ์ฉายกูงามคือพระอาทิตย์ ฤทธิ์กูงามคือพระจันทร์ สาวในเมืองสวรรค์เห็นหน้ากูก็อยู่บ่มิได้ มากูจะรำลึกถึงต้นไม้ต้นไม้ก็มาอ่อนอยู่งวยงง กูจะรำพึงถึงพระยาหงษ์ พระยาหงษ์ก็มาทิ้งถ้ำทอง กูจะรำพึงถึงปลาในห้วยในหนองก็มาลืมพระแม่คงคา กูจะรำพึงถึงอัครมหาเสนา ก็มาลืมซึ่งแท่นที่นอน กูจะรำพึงถึงแม่ไก่อ่อนก็ผละแม่มาติดกาย กูจะรำพึงถึงช้างพลายก็มาลืมไพร กูจะรำพึงถึงสาวใดก็มาลืมแม่   กูจะรำพึงถึงสาวแก่ก็มาหลงไหล กูจะรำพึงถึงเจ้าท้าวไทยท่านก็มาปรานี กูจะรำพึงถึงเจ้าชีก็มาลืมสวดมนต์ กูจะรำพึงถึงฝูงคนก็มารักกูอยู่ถ้วนหน้าทุกชั้นฟ้าและแผ่นดิน มากูจะรำพึงถึงพระอินทร์ท่านก็มาโปรดนักรักกูวา


เทวดาทุกชั้นฟ้า ฝูงคนทั้งหลายครั้นเห็นหน้ากู ก็มาร้องไห้โหยหากูอยู่งวยงง จงใจรักทักปราศรัยอ่อนละมัย ใคร่ในตัวกู โอมประสิทธิคุณครู สหวาหับจับจิต
ติด ติด นะ สหวาหะ  สะหวาโหม นะมะพะทะ นะโมพุทธายะ โอมรัญจิต มหารัญจิต โอมรัญจวน มหารัญจวน พระพายพัดผวน รัญจวนเป็นบ้า มิเห็นหน้าบ่นถึง กอดเข่ารำพึง คะนึงถึงแต่กู เหวยรัก จำรัก รัญจวนปลุก รัญจวนจัก รัญจวนรัก รัญจวนชม รัญจวนนิยม เชยมาสมสู่อยู่กับกู สะหวาโหมติด ติ อิสะหวาสุ สุสะหวาอิ ปิยะ ปิยา ปิเย  ปิโย เอหิจิตตัง ปิยังมะมะ เอหิ ตุริตะ เอหิตุริตา มึงทั้งหลาย จงมาสมรักอยู่กับกู นะมะพะทะ นะโมพุทธายะ

พิม ถุกต้องทุกตัวอักขระครับ เอาไปใช้ได้เลยครับ เวลาใช้นึกถึง ครูอินทร์ ประสิทธิพร ครูนาค วิชิตชาญ และปู่หมอหมอนาค เพชรแสงแก้ว ผู้ถ่ายทอดวิชานี้ให้ผมครับ แต่ถ้ามีคนมาขอบอกว่าเป็นของครูที่ผมเอ่ยนามมาทั้งหมดนะครับ ห้ามโกหก ครูท่านสาปแช่งไว้ครับถ้าโกหกว่าได้มาเองคาถาของคนนั้นจะเสื่อมครับ วันนี้เอามาลงแค่นี้ก่อนนะครับ ตาไม่ค่อยดีครับ และอีกอย่าง พิมช้าด้วยครั