กลอนลำพื้น เรื่อง ขูลูนางอั้ว (กลอนลำ ตอน นางอั้ว)
นิทานเรื่องขูลูนางอั้ว (ตอน นางอั้ว)
เกริ่น กล่าวถึงนงนางอั้วความหวังบ่สมมาตร นางบ่อาจอยู่ได้ให้คนเย้ยหุ่มฮอ
ทั้งละหวลคิดพ้อแม่ให้ฮักขุนลาง เหลียวไปเมืองขูลูพระเนตรนองฮำแก้ม
แนมเบิ่งดวงจันทร์เจ้ามาใสงามโพดแท้ห่า ใจของอั้วนาทหล่าคือมาเศร้าบ่เซา
มีแต่อุกอั่งเอ้าเพ้อป่วงทรวงตรม แม่นว่าแสนลมพัดกะเย็นกายย้อน
บ่อาจนอนทนกลั้นขอตายดีกว่า จั่งว่าทุกข์บ่แล้วน้ำตาห่งอั่งนอง
อั้วนาทน้องสิไปผูกคอตาย........บ่ได้กับขูลูแม่นบ่ยืนนำบ้าน.......
ลำ เอาเด้อ คั่นนงนางอั้วหวังตายหายส่วง ลงจากปราสาทกว้างเตรียมพร้อมสู่แนว
แก้วเหล่าก้มกราบพ่อบิดา อีกกับทั้งมารดาอ่าวคณิงลาไท้
ไปตายหน้าบ่หวังมาคืนคอบ จิตชอบนั้นอภัยเจ้าสู่แนว
พ่อแม่แก้วบ่ฮู้ว่านางลา เป็นแต่เพียงวาจาแม่นงนางอั้ว
คัวเอาได้ไหมคำเคียนคาด ลงปราสาทยอดแก้วลงย้ายย่างซำ
เหลียวเห็นน้ำมองหน่วยจันทร์โท โอ้พระจันทร์คือกูบ่ายลงคีคล้อย
วอย ๆ ดั้นเดินดันเข้าป่า นกกะบาปากกว้างตีค้อนน่ำนี
ลอดป่ามี้ฮอดที่กกสัง หูนางฟังเสียงนกกระโดกโดนมันฮ้อง
เขาทองขึ้นมุมมัมเข้าป่า จวนเวลาสิแจ้งแยงเข้าป่าจวง
ฮอดป่าไม้ฝูงหมู่จวงจันท์ เลยละวันทานบกราบลงทั้งเว้า
จวงจันท์เจ้าสงสารอั้วแหน่ นางนี่ทุกข์แท้ ๆ จันท์เจ้าอีดู
จันท์เล่าฮู้บอกว่าเซา ๆ เจ้าผู้เลาคีงสวยอย่าทำคือนี้
อั้งจึ่งว่าขอให้ปราณีถ่อนๆ วอนหลายเหล่า
จนว่าจันท์แก่มเจ้ากวยน้อมง่าลง
นงนาทอั้วไหมผูกเคียนคอ พอดีเลยจวงจันท์ดีดเมือเมืองฟ้า
นางคานหล้าตายคาค้างง่า ชาวบรรดาพี่น้องบ่มีฮู้ฮ่อมนำ
หมดทุกข์ก้ำบ่ฮู้ว่านางตาย จนว่าสามโมงงายจั่งได้ยินกาฮ้อง
กามันฮ้องปลายซานจวงจ่อง ลูกผู้ได๋ผูกคล้องตายค้างง่าจวง
กาเล่าท้วงคนกะแล่นสวนเส็น เห็นนางตายคาจวงส่าลือทั้งค่าย.........
------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
){kind=link}
0 ความคิดเห็น