แหล่เรียกวิญญาณ

**********

บัดนี่...........อันว่าความตายนี้ดินถมกายเนื้อสิ้นเน่า คนของเฮาทุกถ้วนหน้าหาทางเว้นกะบ่อมี เอ้อ อันว่าความตายนี้มันแน่วแน่ถาวร คือดังคำเพิ่นสอนดอกเที่ยงตรงคือเว้า บ่อตายหนุ่มกะตายเฒ่า..บ่ตายเหงา..กะตายพราก จากกันไปคนละก้ำ..แสนสิเอิ้นกะบ่เห็น ตายอีหลี เอ้ย...บ่แมนตายเหล่นๆ..เช่นดดังละครหนัง ซ่าอีหยังเขาแสดง เฮ็ดให้สมไปตามเรื่อง เพียงเป็นบทละครเล่น บทละครตามหน้าที่ บัดว่าตายอีหลี แสดงเอาก็บ่ได้ คั่นตายแล้วกะเน่าเหม็น ยกตัวอย่างอาทิเช่น คื้อคุณโยม...... นี่ละท่านผู้ที่เพิ่นนั้นตายไป ไผ๋กะเฮฮน..หา ว่าอยากเห็นน้อเจอพ้อ นั่งนอนรอคอยท่า ค่ำแลงมาได้นั่งจม มาอยากเห็นเด้น้อ มาอยากพบแท้ละน้อ โอ้นอแล้วกะสำน้อ คิดอยากพ้อ ก็บ่พ้อ โอนอวางคั่นเวรกรรม คิดอยากหาทางพบ ซ่ำบงหนามบ่เห็นเซี่ยน ดวงเดือนดาวอยู่เทิงฟ้า สุริยาเอ้ย...เอย..ยังคอยค่ำ ตะเว่นลงค่ำแล้ว ตะวันรุ่งยังอ่วยเห็น วาดว่าโยม........นี่บ่คือนวยพระจันทร์ทิพย์ คิดอยากหาทางพบซำงมเข็มอยู่ในน้ำ ยามนี่เป็นยามล่ำ..ได้ทำบุญอุทิศฮอด ตลอดแจกข่าวน้ำ ทำทานให้แก่พระสงฆ์ ละญาติเจ้าลงทุนสร้าง ลูกเจ้าลงทุนสร้าง ผลาสู่เอ๋ย..ยู้ส่ง คั่นยู้ใส่ เครื่องทำไฟประกาศก้อง ได้เตือนล้อมว่าป่าวมา ได้นิมนต์พระต่างบ้านมาชี้แจงแสดงบท โอสถธรรมขนานเดิม คั่นเลขโทรขนานด้าม ละคนก็ล่ามมาหุ่ม กะโฮมกันเอย....จนแน่นนี่ มีทั้งพี่และน้องลุงป้าญาตคณา มากันเบิดทุกถ้วนหน้า ทั้งบ้านอื่นและเมืองอื่น มื้อและวันม้าไกลกัน หน่ายเด้....สะอ้อนเด้..บ่เห็นโต บ่เห็นหน้า บ่เห็นหู บ่เห็นตา เจ้าเหลือไว้ เพียงภาพถ่าย เจ้าเหลือไว้แต่เพียงซื่อ คือซิไกลกันออกหน้า ยามสิไกล้จักอยู่ใส สาธุเด้อ...เทพพะทอนไท้ ผู้หูทิพย์ตาใส คั่นได้ยินเสียง หลานนี่กาวอนวานเอิ้น เชิญไปเติน ไปเอิ้น เอาวิญญาณมาให้แหน คือวิญญาณของคุณพ่อ.....ที่อยู่ฟ้าแหล่ๆ ทั้งแก่ก่ำนอฝ่ายได๋ ซิอยู่เหนืออยู่ใต้ แก๋ให้ดอกนาสวน ขอเชิญชวนมารับส่วนผลาในวันนี้ ลูกบ่ดีผิดค่อง ญาติบ่ดีผิดค่อง หมองหัวใจเจ้าดามเทือ เสียสติด้ามคร่าง อภัยบ้างบัดพูดจา เจ้าอย่าได้โกรธกล้า ถือเป็นเรื่องของมนุษย์ ในที่สุดก็จางหาย บ่หน่ายซัง ขังข่อ ขอแต่วิญญาณเจ้า มาไวไวอย่าซ่าอยู่ คั่นเจ้ามาฮอดภู เจ้าอย่าคาผาล้าน มาฮอดป่าหิมพานต์ เจ้าอย่าคาเก็บหมากพีพ่วน คั่นเจ้ามาฮอดสวน เจ้าอย่าคาแกฮั่ว คั่นตัวเจ้าสิเหยียบหนาม คั่นเจ้ามาฮอดน้ำ อย่าลงอาบสงสี มาฮอดสายวารี ญาติกาเพิ่นเตรียมไว้ มาฮอดใสก็มาท่อน อย่าหางอนกะหาแหง ญาติของเจ้านี่หละพ่อ ญาติของเจ้านี่หละแม่......ไผ๋กะครองแม่นนั่งถ่า เจ้าคาค้างอยู่หว่างได๋ คิดเห็นเด้ คิดเห็นคราวแต่ก่อนกี้ เคยได้ร่วมสุขทุกข์ สุขก็สุขนำกัน คั่นเรียกงานการสร้าง บัดเจ้าเดินค้นทาง บัดเจ้ายางคนละเส่น ซางมาเป็นสิเวิ้ง..เออ..วาง โอยซางบ่หารยางผ่าย มาพี่ให้ลำแยงแน่น้อ ของที่ทานไปให้นั่น ว่าคุณ.......นี่ได้กิน คือพอเห็นฮ้อยว่าง บกบางให้เห็นแหน คิดเห็นเด้ คิดเห็นคราวตั้งแต่ คราวเจ้ามีชีวิตนั่น เจ้ากินได้ทุกสิ่งอัน คิดเห็นคราวแต่ก่อนนั้น เคยได้ร่วมสุขทุกข์ สุขก็สุขนำกัน คั่นซื่นหวานก็หานห่าว เอาละน้อตอนนี้ ศรัทธาโยมทุกท่าน ดวงวิญญาณของ......พ่นกะมาฮอดแล้ว พะอ้วนข่อย สิต่าว