บัดนี้เชิญฟังเรื่องมหาเวสน์ชาดก ฉันสิบรรยายยกเทศนาจาช้อน เป็นคำกลอนอีสานแหล่กระแสเสียงสรรเสก ฝากเป็นเอกลักษณ์ไว้ผู้ฟังได้ฮิ่นตรอง 

          ขอเชิญพวกพี่น้องพ่อและแม่สาธุชน เหมิดสู่คนที่มาฟังไห้จื่อจำเอาไว้ ตอนพระโพธิญาณไท้ของเฮาเสวยชาติเป็นพระเวสน์ท่านได้ทานสร้างแต่กุศล บารมีลื่นล้นเต็มเปี่ยมได้บำเพ็ญ 

        นับว่าเป็นแนวทางได้ย่างตามงามล้น จั่งว่าคนใดฮู้กระทำตามครองฮีต หวลรำลึกนึกไว้คนนั้นประเสริฐหลาย เวสสันดรนับว่าเป็นชาติท้านที่ยิ่งใหญ่โพธิสัตว์ ถัดมาเป็นองค์พระพุทธโคดมเจ้า ฉันจักนำมาเว้าจับสำเนาให้เห็นก่อน คติธรรมแซกซ้อนสิพอได้ไตร่ตรอง

      ขอเชิญชวนพวกพี่น้องพ่อและแม่สาธุชน ฟังเอาเถิดจะเกิดผลประโยชน์มีพูนเพิ่ม ทสพรกัณฑ์เริ่มหิมพานต์กะสิต่อฮอดนครพุ้นละพ่อสิบสามกัณฑ์ถ้วน ๆ จั่งจบม้วนภาคเสียง

      พันคาถาตลอดเรื่องสมบูรณ์แบบเทศนา อาตมาสิไขกลอนเทศน์ละครยอน้อม สาธุชนที่มาล้อมสดับเสียงคู่สู่ท่าน เป็นธรรมะบรรณาการเชิญพ่อแม่พี่น้องสดับท้องเรื่องนิทาน บัดนี่หันเข้ามากล่าวต้านกระแสเรื่องคำกลอน ทสพรกัณฑ์กกยกประเดิมดาซ้อน 

    ตามคำสอนชาดกแหล่กระแส่ธรรมล่ำค่า กล่าวถึงนางเทพฟ้าเมียเหง้าแห่งพระอินทร์ ผุสดีนางได้สิ้นบุญ เก่าที่ทำมาสิได้ลงปรางปราจากสวรรค์เมืองแก้วนางได้เหมิดบุญแล้วจำเป็นสิได้ห่าง 

           สิได้ไลข้างลาร้างคู่สู่แนว อยู่บ่อได้อีกแล้วจึงอ้อนแอวขอพร เป็นสิบตอนพรทิพย์จากพระอินทร์อวนอ้าย 

           ข้อ 1 นั้นยามเมื่อนงนางย้ายลงไปมนุษย์โลก ขอให้โชคยิ่งล้นได้ไปช้นเพิ่งพระยา เป็นธิดาเจ้าฟ้าสนุกก่อกองกุศล บำเพ็ญตนให้ปรากฏประโยชน์ผลคนย้อง 

        ข้อที่ 2 งามเยี้ยมดวงตานีละเนตร คือดั่งตาลูกเนื้ออย่าขาวขุ่นคุ่นมั่ว บัดนางหลิงแลเยี่ยมไผมองให้มิ่งเมื่อย ทั่งมักทั่งยอยากได้แลแล้วเปิดบ่อเป็น 

        ข้อ 3 นั้นขอให้คิ้วคาดโค้งเหมือนดั่งคันศร ขนตางอนงามคักเลิศวิไลบัดแลเยี่ยม บัดยามชายตาสิ่งหลิงนำไห้ฮักห่อยิกคิ้วต่อแต่ละครั่งพออยากล้มท่าวตาย 

       ข้อ 4 นั้นยามข้าวิโคย้ายตายจากเมืองแมน ไปเกิดเมื่องมนุษย์ให้ชื่อผุสสดีนี้ ถึงโลกีย์แดนใต้เมืองใด ๆ กะตามช่าง ผุสสดีชื่อนี่อย่ามีได้ดอกเปลี่ยนแปลง 

     ข้อ 5 นั้นขอให้ลุที่แม้งเกิดราชบุตรา ผู้ที่มีบุญผลาลื่นคนทั่งค่าย ชาติต่อไปให้ถึงต้ายโพธิญาณอันล่ำค่า ขอให้เป็นมารดาของพระพุทธเจ้าผัวเหง้าให้ใคร่ครวญ 

     ข้อ 6 นั้นวรกายให้เลิศล้วนสมส่วนบัดทรงครรภ์ ฉวีวรรณดูสวยดังบ่อมารมีท้อง อย่าคือหญิงในห้องโลกาพื้นแผน อยู่ในแดนโลกใต้ให้ลือแท้แต่พระนาง 

     ข้อ 7 นั่นสองถันสวยสล้างปูนเปรียบจูมทอง ถันทั่งสองดูเต็มเต่งตึงงามเยี่ยม เทียมดังสาวสวรรค์ฟ้าถึงชรากะอย่าย่อน ชูสลอนเต่งเต้ายามเฒ่ากะอย่าคลอน 

   ข้อที่ 8 เกษาดำก่ำก้อนประดุดปีกภูมะราแก่กายมากะดำดีหงอกอย่าแซมซอนได้ ขอไห้ดำดีด้วยดูเป็นธรรมชาติ คือดังวาดแต่งแต้มงามโก้กว่าผู้ใด 

   ข้อ 9 นั้นสังขาราโลกใต้กะหากบ่อจีรังกาล จงบันดาลกายนางให้คล่องงามนานเฟื้อง ผิวขาวเหลืองนวลเนื้อให้สวยงามตามเก่า ชรากาลกะอย่าเศร้ากายน้องให้ผ่องใส 

   ข้อ 10 นั้นขอเป็นเอกลักษณ์ไว้ปัญญาเลิศสมองดี ไผผู้มีเวรเคราะห์ผูกพันธนังร่าง ขอให้ปัญญาน้องตรองตามฮู้ฮ่อง เปิดปองแก้ไขให้ได้ปล่อยไป นั่นละนาศรัทธาเอย?นอ



                    องค์อินทาธิราชไท้เลยประสาธน์พรทิพย์ สิบประการดั่งนางขอคู่สู่แนวประทานสิ้น พอพระอินทร์ประทานหล้าจบคาถา 19 ท่อน เป็นอันว่าทสพรกะจบลงท่อนี้เพียงหน่อยนั้นบ่อหลาย สาธุชนน้องอ้ายพ่อและแม่ให้ตรองตรึก นึกถึงศิลถึงทานที่ท่านทำลงไว้ 

                 ผลทางใจมีบ้อขอเรียนเชิญเจ้าตรองอ่าน อานิสงส์การทำทานเฮ็ดให้เฮาปลาบปลื้มนอนยิ่มอิมละมัย สังเกตเบิ่งกะได้ยามเจ้าแบ่งทานของ ใจสิใสฮ่อง ๆ อิ่มเอมเกษมซ่อน ทานยามใดกะใจผ่องบ่อมั่วหมองข้องขุ่น นั้นละเป็นตัวบุญทานะมัยเพิ่นกะเอิ่นเชิญเจ้าให้หมั่นคอย

             สั่งสมไปทีละหน่อยสิเป็นหลายบัดยามตายสิเห็นทุนได้เพิ่งบุญผลาล้น ตายสู่คนบ่อคงยั้งใผสิยังค่ำฟ้าอยู่ สัตว์ทุกผู้โลกกว้างบ่อมี ม้มดอกบอนตาย แต่ว่าบ่อนสิย้ายไปสู่ภูมิสถาน แล้วแต่การไผ่มันสิแต่กันดีไฮ้ ไผ่ได้ทำบุญไว้คุณความดีสร้างก่อ ตายแล้วเหาะขึ้นฟ้าไปเนาว์ยั้งนั่งสวรรค์ 

           ไผทำชั่วไว้นั้นกรรมสิจ่องบัดยามตาย ไปอบายตกนรกทุกข์ทรมานล้น สาธุชนทั่งค่ายหญิงชายคู่สู่ท่าน อย่าลืมศิลลืมทานสร้างประโยชน์ก่อไว้ผลสิได้แน่นอน สร้างความดีบ่อเดือดร้อนโลกกระฉ่อนสรรเสริญ ขอเชิญชวนท่านทำดีจั่งสิมีคนย่อง 

         อย่าทำหมองทำชั่วสิเสียตัวไร้ค่า อันร่างกายกายาหาราคาบ่อได้มีไว้แต่ชั่วดี สัตว์อื่น ๆ จั่งชี้เช่นฝูงหมู่วัวควาย ทั่งพลายสารหมู่กุญชโรช้าง ยามเมื่อสังขารม้างหนังงาทั่งกระดูก กะยังมีคาบ้างขายได้คู่สู่แนว บัดคนตายกะแฮงแล้วร่างกะจี่เผผาไฟ เลยบ่อมีอันใดสิค่ามีขายชื้อ

        คือคำกลอนเพิ่นสอนไว้กวีไทยปประพันธ์พากย์ขอฝากโยมพี่น้องวิจารณ์ไว้ใคร่ครวญ ว่า ? พฤสภกาสร อีกกุญชรอันปลดปลง โททนต์เสน่งคง สำคัญหมายในกายมี นรชาติวางวาย มลายสิ้นทั่งอินทรีย์ สถิตย์ทั่วแต่ชั่วดี ประดับไว้ในโลกา ? ปางประชาทั่งค่ายบัดยามตายสลายชีพ 

        ดีชั่วยังอยู่ยั้งฝังแน่นแก่นสาร ฝากแก่โยมทุกท่านเอื้อนอ่านสิเชากลอน ขอจบตอนเชาพักชั่วประเดี่ยวคราวน้อย ถอยคำกลอนเพียงนี้เอวังทีปฐมเรื่อง หิมพานต์สิต่อเรื่องตอนหน้าให้ค่อยฟัง นั้นเทาะนา ศรัทธาโยม??..นอ