อีสานแล้ง กลอนลำ


 ถึงหน้าแล้งแดนดินถิ่นอีสาน            แสนกันดารพี่น้องเอ๋ยไม่เคยเห็น


 ดินแห้งผากลำบากไม่ชุ่มเย็น                       เหมือนมีเวรถิ่นอีสานบ้านของเฮา


ประชาชนขัดสนยากจนนัก                           อาชีพหลักทำนาทุกชนเผ่า


ฝนไม่มานาไม่ทำกรรมของเรา                     จากบ้านเก่าเข้ากรุงมุ่งหางาน


ทิ้งพ่อแม่ลูกเต้าไว้เบื้องหลัง                       น้ำหลั่งจากไปให้สงสาร


พ่อก็เฒ่าแม่แก่หลานแค่คลาน                     ต้องซมซานเข้ากรุงมุ่งหาเงิน


เพื่อส่งเสียครอบครัวอยู่อีสาน                      ลูกอีสานทุกข์ยากระหกระเหิน     


สู้ชีวิตมาลำบากยากเหลือเกิน                      ใครเผชิญจะรู้ว่าน่าเห็นใจ


“หากบเขียดกิ้งก่าล่ากะปอม”                      เพื่อถนอมชีวาเอาใจใส่


อีสานแล้งตาไม่แล้งเลยน้ำใจ                      ถ้าใครไปเยือนอีสาน”ย้าน”ไม่มา


เอื้ออาทรต่อกันฉันท์พี่น้อง                         สาวยิ้มผ่องใจดีมิมุสา


แล้งก็ตามผืนดินถิ่นทุ่งนา                        “อีสานข้าไม่เคยแล้งแหล่งน้ำใจ”




คุณครูพรมมา         พลศักดิ์       ผู้ประพันธ์