กลอนลำ สาวทองไขคิดฮอ คำพลอย

 

คำพลอยเอ๊ย....แต่เจ้าตายหนีหน้าหลายปีมาน้องเป็นห่วง...ห่วงท่อดินท่อฟ้าจนเป็นเหง้าโง่นทะลัง

 เป็นอั่งๆเอ้าๆ เป็นเง่าๆงอมๆ เป็นตรมๆตรอมๆ กล่อมระทม บมบี้ จนสิสดสลดเกลี้ยงเหลียงปานปูกี่ มันทวีอั่งเอ้า...จนเฒ่าบ่อยากกิน ละจนว่าน้องสิสิ้นวอยวอดสังขาร ยืนอยู่ซานเมาหวิว  เกิดตะคิววินแข้ง นอนตะแคงลงม้อย สวอยวินสิ้นผ่า  พอมืนตาตื่นขึ้น ผัสมีน้ำมาเป่าคิง  ลุกขึ้นแล้วนั่งนิ่งบ่ปลอดโปร่งโหลงไหล...โอ้บัดได๋มันเป็นเพราะว่าคำคนิงนั้น ละคืนนึงฝันเห็นเจ้าได้จาดอมอยู่อ้อมอ่อม..ปรากฏสดซื่นพร้อมในเนื้อเมื่อฝัน   ละพอเมื่อไก่ขันซั่นสะดุ้งตื่นมืนตา ความือหาบนเตียง บ่อนทีนอนนำเจ้า ละคำบ่เห็นทองก้อนอยู่เตียงนอนว่างเปล่า  มันแห่งก้าวกว่านี่ คันเกินนี่ผัสแห่งหลาย...เอ้อ...เออ...เด้อพี่เอ้ย