กลอนลำพระเวสสันดรลาดง

กลอนลำพระเวสสันดรลาดง     ทำนองลำยาว/แหล่

…………………………………….

มาบัดนี้..สิได้ลาสึกแล้วคืนเมือบ้านเก่า                       พ่อสญชัยเพิ่นมาเว้าให้คืนเข้าสู่นคร

ชาวสีพีเพิ่นมาอ้อน  วอนเฮาเมือบ้านเก่า                   ให้เมืออยู่สืบเค้า  เมืองบ้านให้ฮูงเฮือง

เรื่องเฮาทานช้างม้า  เงินทองเพิ่นบ่ว่า                         ชาวพารายกให้  โมทนาถ้วนคู่สู่คน

จนใจต้องลาห้อง  อาศรมที่เคยอยู่                               ลาทั้งหมู่สาดเสื่อ  หมอนมุ้งผ่าห่มนอน

ลาทั้งหมอนหนุนข้าง  เคียงกายให้อายอุ่น                 บุญคุณมีมากล้น  ยามหนาวได้อุ่นกาย

ขอลาสระใหญ่กว้าง โบกขรณีที่เคยเพิง                    เถิงยามแลงได้อาบเล่น  ยามฮ้อนได้เพิงเย็น

ลาอีเห็นเสือช้าง งูทำทานป้องห่างห่าง                      แล่นนำทางมากล้น คนย้านสั่นสาย

เฮาสิผายเมือบ้าน  เมืองสีพีบ้านเก่า                            ให้เจ้าอยู่สืบเชื้อ  รักษาไม้ป่าดง

ขอลาพงไพรกว้าง  นกชะนีหมีค่าง                            เคยนำทางสั่นหมากไม้  ให้นางเจ้าแม่มัทรี

ลาคีรีที่เคยซ้น  ภาวนาทุกเช้าค่ำ                                  บำเพ็ญธรรมสู่มื้อ หวังเป็นเจ้าหน่อพุทโธ

โตเฮามีมื้อนี้  กะย้อนว่าบุญคุณ                                   สรรพสิ่งอุดหนุน  จั่งได้มีวันนี้

คันบ่มีหมากไม้  เผือกมันอยู่ในป่า                               หาอาหารบ่ได้  ตายถิ่มตั้งแต่โดน

ขอบพระคุณอย่างเหลือล้น ต้นไม้ใหญ่ใบหนา         ได้เพิ่งพาอาศัย ใบดอกผล ต้นแห้ง

เถิงยามแลงก่อไฟต้ม เผือกมัน ไว้มื้ออื่น                    ขอบคุณฟืนง่าไม้ ให้ไฟไหม้ ได้อุ่นกาย

คันบ่ตายสิมาเยี่ยม ทดแทนคุณ ทุกสิ่งอย่าง     มื้อนี้เฮาสิได้ห่างไกลจากเจ้า เดินทางเข้า สู่นคร

จึงขออวยพรให้ สรรพสิ่ง ทั้งหลาย                            ที่เฮาเคยอาศัย ได้เพิ่งพา ในยามยาก

หากกรรมดีเคยทำไว้ ภาวนามัย ตั้งต่อ                        บุญเฮาก่อสืบสร้าง บำเพ็ญให่ ได้ส่องทาง

เป็นพลังบันดาลให่ สุขสำบาย ทุกสิ่งอย่าง                เทิงเสือกวางช้างม้า ได้กินหญ้า อยู่ฮวมกัน

ป่าไม้นั้น ให้ต้นใหญ่ ใบหนา                                       มวลหมู่ปลาในสระ ให้อยู่ดี อย่ามีฮ้อน

หนูพังพอนงูเห่าก้อม ฮักแพงกัน เด้อหละอุ่น          บุญคุณเฮาสร้างไว้  ให้หมู่เจ้า ได้ทั่วกัน….เด้อ

………………………………….

กลอนลำพระนางมัทรีลาป่า    ทำนองลำยาว/แหล่

………………………………….

นางมัทรีฮ้องให้อาลัยป่าดงดอน                   บ่อนที่เคยอาศัยได้เพิงพายามฮ้อน

จึงได้สอนสั่งพร้อมอวยพรแถมตื่ม              สิบ่ลืมคุณหมู่เจ้า ยามคืนเข้าสู่นคร

ลาก่อนเด้อลูกหล่านกชนีหมีค่าง            เคยนำทางสั่นหมากไม้ ให้นางเจ้าแม่มัทรี

ลาคีรีป่ากว้างต้นไม้ใหญ่ใบหนา         ลาปูปลาอยู่ในสระดอกบัวอยู่ในน้ำ

ลาหมากขามป้อมส้ม สม-มอกะยอป่า    ยามแลงมานางแต่งให้พระองค์ได้นั่งเสวย

ลาหมากตูมที่เคยต้มเป็นยาดีแก้ท้องยืง   ตำลีงทองขามแปเหม่าหมากนาวส้มแม่สิลา

กล้วยน้ำหว้า กล้วยตานี ทั้งกล้วยไข่     เคยอาศัยหมู่เจ้ากินแทนข้าวเป็นหมู่ลิง

ลาทั้งสิงเสือช้างกวางชนีหมีป่า        ค่ำลงมามีหมู่เจ้าคอยเฝ้าอยู่รักษา

ลาทั้งเฟืองไฟส่ม  กะยมยอค้อข่อย     เถิงยามสุกให้หล่นพร้อม  บ่ยอมพั้วให่บ่างกิน

ลากระถินขามหว้า  ตูมกามี้ม่วง      เถิงยามสุกให่อยู่ต้น บ่หล่นถิ่มใส่ดิน

ลาไปเมิดทั้งสิ้นสรรพสิ่งทั้งหลาย     ที่เฮาเคยอาศัยได้เพิงพาในยามยาก

หากบ่มีหมู่เจ้าเฮาต้องตายมิหมี่        ที่เฮามีมื้อนี้ย้อนหมู่เจ้าให้เพิงพา

ขอผลาทานสร้างภาวนามัยตั้งต่อ    บุญเฮาก่อสืบสร้างบำเพ็ญให้ได้ส่องทาง

เป็นพลังดลให้สุขสบายทุกสิ่งอย่าง  ทั้งเสือกวางช้างม้าได้กินหญ้าอยู่ฮวมกัน

พังพอนนั้นให้ฮักแพงงูเห่า     ผิดใจกันให้ค่อยเว้าอย่าฟ้าวฆ่าต่อยตี

กล้วยตีบต้นตีนเต่าหมูสี     ให้อยู่ดียืนยาวอย่าฟ้าวลอนมายม้าง

มวลดอกไม้ให้ตูมบานปานแต้มแต่ง    ส่งกลิ่นหอมทั่วป่าไม้แลงเช้าอยู่บ่วาย

ขออภัยที่ขุดค้นเคาะสอยต่อยเขย่า     เอาหมากหัวหมู่เจ้ากินแทนข้าวสู่วัน

ให้เจ้ายืนยาวหมั่นหลายพันพันปีมีสุขยิ่ง    สู่สวรรค์คิ้งนิ้งวิมานฟ้า บ่อนสำบาย… เด้อ ๆๆ

ขอบคุณข้อมูล :porkru.com