นั่งสมาธิ  

                     จงตั้งจิตลงเฉพาะในกายของตนนี่แหละให้มั่นคงเสียก่อน ไม่ไห้ส่งส่ายออกไปภายนอก เมื่อ จะพิจารณาก็จงพิจารณาแต่เฉพาะในกายของตนนี้ อย่าได้ส่งออกไปพิจารณานอกจากกายของตนนี้ เพราะภายในกายของคนนี้ของที่จะพิจารณามีเยอะแยะ ล้วนแล้วแต่เป็นของน่าพิจารณาทั้งนั้น    
                  เมื่อ พิจารณาแล้วก็เป็นเหตุให้เบื่อหน่าย เป็นธรรมทั้งนั้น เราจะปฏิบัติเบื้องต้นเราต้องปฏิบัติตรงนี้ก่อน จึงจะถูกทาง ถ้าปฏิบัติผิดทางแล้วเสียเวลานานทีเดียว

            เมื่อตั้งจิตลงเฉพาะในกายนี้แล้ว จิตมันอยู่ในวงจำกัดแคบไม่ออกไปไกล จิตมันก็มีโอกาส รวมได้ง่ายขึ้น เพราะทำสมาธิภาวนาก็เพื่อต้องการให้จิตรวมเข้าเป็นสมาธิได้นั่นเอง การทำกรรมฐาน จะโดยวิธีใด ๆ ก็ตาม 
           
               ก็ประสงค์จุดเดียวเท่านี้ เมื่อทำให้จิตรวมได้แล้ว ก็เป็นอันถูกต้องตามความ ประสงค์ของตน นั่นแหละการปฏิบัติเบื้องต้นและเอาอย่างง่าย ๆ 


           ไม่ต้องไปท่องบ่นและศึกษาจาก ตำรับตำราให้เสียเวลา การศึกษาให้รู้จักจิตของตนนี้ ก็การศึกษาพอแล้วจะเอาอย่างไรกันอีก ศึกษา เอาไว้เพื่อเป็นนิสัยปัจจัยในอนาคตข้างหน้านั้น แท้จริงเราศึกษาเรื่องจิตนี้
         
               หากเรายังไม่ถึงมรรคผล นิพพานตราบใด มันก็เป็นนิสัยปัจจัยในอนาคตของเราอยู่ดี ๆ นี่เอง ขอให้ตัดสินใจเอาปัจจุบันให้จิต มันรวมอยู่ในที่อันเดียวนี้เสียก่อน ถ้าจิตมันไม่ถึงมรรคผล นิพพาน อดีต อนาคต มันหากจะมีมาเอง ไม่ต้องสงสัย

คัดลอกจากจาก เวบ ธรรมเทศนาแนวปฏิบัติ ของหลวงปู่เทสก์