บทกลอนแหล่อีสาน  แหล่อวยพรกลอน 


               บัดนี้... สวัสดีพี่น้อง          ท่องถิ่นดินสยาม


หล่ะคนงามๆ สบายดี            แม้นบ่มีความฮ้อน


ตอนนี้สองพันห้า                  โลกาผัดฮ้อนฮุ่ม


          ซุ่มมนุษย์โลกใต้                   ปานไฟไหม้จี่เผา


          องค์พระพุทธเจ้า                  ได้ตรัดส่องสระญาร


          ไผทำบุญทำทาน                   จังซุ่มเย็นหายฮ้อน


          ฝูงหมู่ชาวนิกรเจ้า บริษัททั้งสี่ มีภิกษุ ภิกษุณี


          อุบาสก อุบาสิกา เพิ่นบอกใว้   ให้ใจตั่งต่อบุญ


          บ่อนบ่ดี สิเกิดวุ้น                  ให้เจ้าห่างไกลหนี


          บ่อนอยู่ดีกินดี                      สิห่างมี บ่ลัยเว้น


          เกิดเป็นคนมาแล้ว                แสนดีนอพ่อใหญ่


ย้อนว่าบุญเฮาทำไว้              ได้เทียวใช้ส่งตาม


ข้าวและน้ำเครื่องอยู่ของกิน   


ให้มีศีลมีทาน                      อยู่สบายกะพอแล้ว


แนวสิไปทางหน้า  คือทานศีลภาวนาเพิ่นว่าบุญอันยิ่งใหญ่


บ่มีขายคันอยากได้               ให้ทำสร้างก่อเอา

คือมื่อนี้ฝูงหมู่เจ้า                 มาฮวมกะทำทาน


มาในงาน กะหวังบุญ             ที่ต่อทุนไปเมืองฟ้า


ฝูงข้าวปลานาน้ำ                  มีกะตามคันบ่จ่าย


ตายไปจักแม้นไผสิได้             อย่าแพงใว้คักหลาย


คันแม้นหามาได้                   ใช้ไปแน่ทานนำ


ผลของกรรมสินำซู                ส่วนดีไปผายหน้า


คันเจ้ามาถึงแล้ว                  อย่ายืนเวิ้นไปทางใหม่


ความตั่งใจก่อนสิออกบ้าน       มาทำแท้กะส่วนบูญ


คำว่าบุญๆ นั้น บ่มีไผนั้นปันแบ่ง น้ำอยู่แอ่ง


คันเจ้ากิน จังสิอิ่มท่อง           อย่าคองถ่า ผู้อื่นใด


หยับเข้ามาใกล้ๆ                  ไมโครโฟนประกาศส่อง


ใจประสงค์ต่อตั้ง                  แม่นทานหน่อยกะค่อยเล็ม


บุญบ่เติมมื่อนี้                     มื่อใหม่ให้คอยเสริม


เติมกันไปกันมา                             ส่วนผลาสิหลายล้น


ผลบุญเฮาที่ทำสร้าง              สิเป็นหนทางนั้นซี้ส่ง


ขึ้นสวรรค์ โค้งโน้ง ไปเนาห้อง อยู่วิมาน...พ่อแม่เอ้ย...นอ...


 


#กลอนแหล่อีสาน #บทกลอนแหล่อีสาน #กลอนแหล่อวยพร